تقریباً ۱ درصد از جمعیت جهان مبتلا به ویتیلیگو (Vitiligo) هستند. هنگامی که شما مبتلا به بیماری ویتیلیگو هستید، سلول های مسئول تولید رنگ پوست شما از بین می روند. این سلول ها که ملانوسیت (Melanocyte) نامیده می شوند، دیگر رنگدانه ای به نام ملانین (Melanin) را تولید نمی کنند. هنگامی که پوست شما دیگر ملانین دریافت نمی کنند، بخشی از آن رنگ خود را از دست می دهند یا به عبارتی سفید می شوند.

  • درمان تخصصی ویتیلیگو توسط دکتر رابط
  • مراقبت های درمانی ویتیلیگو
  • درمان ویتیلیگو بدون عوارض
  • درمان بدون بازگشت ویتیلیگو

درخواست نوبت یا وقت مشاوره

لطفا نام و شماره موبایل خود را در فرم زیر وارد کنید

دریافت مشاوره

این فیلد برای اعتبار سنجی است و باید بدون تغییر باقی بماند .

ویتیلیگو چیست؟ راهکارهای درمان لک و پیس

از دست رفتن رنگدانه های پوست می تواند در هر منطقه ای از بدن شما ایجاد شوند؛ از جمله:

  • بخش هایی از بدن که در معرض آفتاب قرار دارند؛ مانند دست، پا، بازوها و صورت
  • داخل دهان یا سایر غشا های مخاطی
  • سوراخ های بینی
  • دستگاه تناسلی
  • پشت چشم
  • در کل سیستم شنوایی

اگر نواحی درگیر ویتیلیگو، مو داشته باشند ممکن است این موها نیز خاکستری یا سفید شود. اگرچه بیماری ویتیلیگو می تواند قسمت های مختلف بدن شخص را تحت تأثیر قرار دهد، اما به هیچ وجه مسری نیست و فرد مبتلا به ویتیلیگو نمی تواند آن را به شخص دیگری منتقل کند.

ویتیلیگو بیماری خاصی است که باعث از بین رفتن رنگ پوست و ایجاد لکه های سفید، روی بدن فرد مبتلا می شود. مناطق تغییر رنگ یافته ی پوست معمولاً با گذشت زمان بزرگتر می شوند. همان طور که پیشتر نیز گفته شد، این بیماری می تواند پوست هر قسمتی از بدن را به عوارض خود دچار کند. حتی گاهی دیده شده که می تواند موها و داخل دهان فرد مبتلا را نیز را تحت تاثیر قرار دهد.

به طور معمول، رنگ مو و پوست توسط ملانین تعیین می شود. بیماری ویتیلیگو زمانی رخ می دهد که سلول هایی که ملانین تولید می کنند، بمیرند یا کارایی خود را از دست بدهند. این بیماری هر فرد با هر جنسیت، نژاد و رنگ پوستی را تحت تاثیر خود قرار می دهد؛ اما ممکن است در افرادی که پوست تیره تری دارند بیشتر به چشم بیاید. این بیماری سلامتی و زندگی فرد مبتلا را تهدید نمی کند و یا از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند. اما به خاطر داشته باشید که می تواند استرس زا باشد و باعث شود که شخص نسبت به خودش احساس بدی داشته باشد.

درمان بیماری ویتیلیگو ممکن است رنگ را به پوست آسیب دیده بازگرداند. اما مانع از دست رفتن مداوم رنگ پوست یا جلوگیری از عود مجدد بیماری نمی شود.

ویتیلیگو در هند بیشتر از سایر مناطق دیگر رایج می باشد و گزارش ها حاکی از آن است که ۸/۸ درصد از جمعیت این کشور را تحت تأثیر خود قرار می دهد. مطالعات تکمیلی نشان می دهد که در ۵۰ درصد از مبتلایان، از دست دادن رنگدانه های پوست پیش از رسیدن به ۲۰ سالگی و در حدود ۸۰ درصد باقیمانده، قبل از سن ۳۰ سالگی شروع می شود.

در ۳۰ درصد موارد، سایر اعضای خانواده نیز مبتلا به ویتیلیگو هستند، بنابراین حدودا یک سوم موارد ابتلا به این بیماری وراثتی است و طبق آمار نرخ ابتلا در مردان و زنان تقریبا در یک سطح برابر قرار دارد.

اگرچه اکثر افراد مبتلا به بیماری ویتیلیگو از سلامت عمومی خوبی برخوردار هستند، اما حدود ۲۰ درصد از بیماران مبتلا به ویتیلیگو که بالای ۲۰ سال سن دارند، با خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های خود ایمنی مانند دیابت، بیماری تیروئید، کم خونی خطرناک، کمبود B12 ، بیماری آدیسون (بیماری غدد فوق کلیوی) ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و پسوریازیس مواجه هستند.

خبر خوب این است که در بسیاری از موارد بیماری ویتیلیگو عوارض جانبی جسمی کمی روی بدن دارد. جدی ترین عوارض ممکن است گوش و چشم فرد را تحت تاثیر قرار دهد، اما باز هم خیلی رایج نیست. اولین اثر جسمی این بیماری از دست دادن رنگدانه های پوست می باشد که خطر ابتلا به آفتاب سوختگی را افزایش می دهد. با استفاده از کرم ضدآفتاب با SPF 30 و پوشیدن لباس های محافظ در برابر آفتاب می توانید از پوست خود محافظت کنید.

مشکلات بیماران مبتلا به ویتیلیگو

اگرچه ویتیلیگو عمدتا یک بیماری زیبایی است، اما افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است مشکلات مختلفی را تجربه کنند؛ از جمله:

  • این افراد از آنجایی که فاقد ملانوسیت هستند، لکه های ایجاد شده در پوستشان نسبت به سایر نواحی بدن به نور خورشید حساس تر است. بنابراین پوست به جای برنزه شدن، می سوزد.
  • افراد مبتلا به بیماری ویتیلیگو ممکن است برخی ناهنجاری هایی در شبکیه ی چشم (لایه داخلی چشم که حاوی سلول های حساس به نور است) و همچنین تغییرات رنگ در عنبیه چشم خود (قسمت رنگی چشم) داشته باشند. در برخی موارد حتی ممکن است التهاب شبکیه یا عنبیه به وجود بیاید، اما بینایی معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
  • افراد مبتلا به بیماری ویتیلیگو ممکن است بیشتر به بیماری های خود ایمنی دیگر مانند کم کاری تیروئید، دیابت، کم خونی خطرناک، بیماری آدیسون و آلوپسی آره ئاتا مبتلا شوند. از سوی دیگر افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی نیز بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پیسی هستند.
  • افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است از پوست خود احساس خجالت یا اضطراب کنند. گاهی اوقات افراد دیگر ممکن است خیره شده یا چیزهای ناپسندی بگویند. این موارد می تواند باعث شود تا فرد مبتلا به ویتیلیگو اعتماد به نفس پایینی داشته باشد.

چنین عواملی به نوبه ی خود می تواند اضطراب یا افسردگی ایجاد کند و باعث منزوی شدن فرد شود. اگر اتفاق مشابهی رخداد، باید با تراپیست یا خانواده و دوستان خود صحبت کنید تا به شما در یافتن راه حل کمک کنند.

انواع ویتیلیگو

علائم ویتیلیگو

از علائم اولیه ی بیماری ویتیلیگو، ظاهر شدن لکه هایی سفید روی پوست فرد مبتلا می باشد و می تواند بر هر بخشی از بدن، حتی نواحی اطراف چشم فرد نیز تأثیر بگذارد. این لکه ها می توانند بزرگ یا کوچک باشند و با یکی از فرم های زیر، روی بدن فرد ظاهر می شوند:

۱- ویتیلیگو موضعی یا کانونی (Segmental or focal)

در این حالت لکه های سفید، دارای اندازه ای کوچک هستند و در یک یا چند بخش از بدن ظاهر می شوند. هنگامی که ویتیلیگو به صورت کانونی یا موضعی به وجود می آید، تمایل دارد در یک ناحیه و در یک طرف بدن باقی بماند. دوام این لکه ها بسیاری از اوقات یک سال یا بیشتر ادامه می یابد و سپس به آرامی محو می شود. همچنین روند پیشرفت آن کندتر از بیماری ویتیلیگوی عمومی است.

۲- ویتیلیگو غیرموضعی یا عمومی (Non-segmental or generalized)

لکه های سفید بزرگی که معمولا به طور متقارن در دو طرف بدن ظاهر می شود. ویتیلیگوی عمومی رایج ترین فرم این بیماری است و می تواند سلول های رنگدانه را در هر قسمتی از بدن تحت تأثیر قرار دهد و اغلب در طول عمر فرد مبتلا، بارها شروع و متوقف می شود. اما در مجموع، به هیچ وجه نمی توان تعیین کرد که لکه ها چه زمان، در چه بخشی و با چه سرعتی ظاهر می شوند.

۷۵ درصد از افراد مبتلا به ویتیلیگو، رنگدانه های صورت خود را از دست می دهند. سایر نواحی تحت تاثیر این بیماری معمولا در چین های بدن قرار دارند. مانند پوست زیر بازوها و اطراف کشاله های ران.

اما علائم کلی بیماری ویتیلیگو شامل موارد زیر است:

  • از دست دادن ناگهانی رنگ پوست که معمولاً ابتدا در دست ها، صورت، نواحی اطراف دهان و دستگاه تناسلی خود را نشان می دهد.
  • سفیدی زودرس موهای سر، مژه، ابرو یا ریش
  • از دست دادن رنگ در بافت های داخلی دهان و بینی (غشاء های مخاطی)

بیماری ویتیلیگو می تواند در هر سنی شروع شود، اما علائم آن معمولاً قبل از ۳۰ سالگی ظاهر می شود.

علت ویتیلیگو

بیماری ویتیلیگو زمانی اتفاق می افتد که سلول های تولید کننده ی رنگدانه های پوست، یعنی ملانوسیت ها می میرند یا تولید ملانین (رنگدانه ای که به پوست، مو و چشم شما رنگ می دهد) توسط این سلول ها متوقف می شود. در نتیجه لکه های مورد بحث روی پوست ایجاد می شوند. دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث از بین رفتن یا مرگ سلول های رنگدانه می شود، اما اکثر محققان معتقدند که ویتیلیگو یک اختلال خود ایمنی است. چرا که بدن شما به سلول های خودش حمله می کند.

در هر صورت ابتلا به این بیماری احتمالا ممکن است مربوط به موارد زیر می شود:

  • اختلالات خود ایمنی : سیستم ایمنی فرد مبتلا ممکن است آنتی بادی هایی را تولید کند، که می تواند ملانوسیت ها را از بین می برد.
  • عوامل ژنتیکی : برخی از عوامل بسیار مهمی که ممکن است احتمال ابتلا به بیماری ویتیلیگو را افزایش دهند، می توانند ارثی باشند. حدود ۳۰ درصد موارد ابتلا به بیماری ویتیلیگو در بین اعضای چند نسل یک خانواده مشاهده می شود.
  • عوامل عصبی : یکی از خطرناک ترین موادی که برای ملانوسیت ها سمی است توسط سلول های عصبی بدن تولید و ممکن است در پوست آزاد شود.
  • خود تخریبی : نقص در ملانوسیت ها باعث می شود که آنها خود را نابود کنند.
  • یک محرک قدرتمند مانند استرس و آفتاب سوختگی شدید یا آسیب فیزیکی یا بیولوژیکی پوستی، مانند تماس با مواد شیمیایی.

از آنجایی که به نظر می رسد هیچ یک از این عوامل، چگونگی ابتلا به ویتیلیگو را کاملاً توضیح نمی دهند، ممکن است ترکیبی از این عوامل مسئول ایجاد این بیماری در افراد باشد. اگرچه بیماری ویتیلیگو همه نژاد ها را به یک اندازه تحت تاثیر قرار می دهد، اما در افرادی با پوست تیره بیشتر قابل مشاهده است.

انواع ویتیلیگو

به خاطر داشته باشید که این بیماری بسته به نوع و شدت، ممکن است رفتار متفاوتی در بدن افراد مبتلا از خود نشان دهد. بنابراین سطوح و انواع ویتیلیگو طبق موارد زیر دسته بندی می شود:

  • تقریباً تمام سطوح پوست درگیر می شود : پس از ابتلا به این فرم که به آن ویتیلیگو Universal گفته می شود، تغییر رنگ، تقریباً تمام سطوح پوست را درگیر می کند.
  • قسمت های زیادی از بدن فرد درگیر می شود : یکی از رایج ترین فرم ها، که به آن ویتیلیگو Generalized گفته می شود و لکه های تغییر رنگ یافته در قسمت های مختلف بدن، اغلب به صورت متقارن پیشرفت می کنند.
  • فقط یک طرف یا قسمتی از سطوح پوست بدن در گیر می شود : این فرم از بیماری، که به آن ویتیلیگو Segmental گفته می شود، در سنین پایین تر ظاهر می شود. سپس معمولا برای یک یا دو سال پیشرفت می کند و در نهایت متوقف می شود.
  • یک یا چند ناحیه از بدن فرد درگیر می شود : به این نوع ویتیلیگو موضعی یا کانونی گفته می شود.
  • صورت و دست ها درگیر می شود : در این فرم از بیماری که به آن ویتیلیگو Acro-Facial گفته می شود، معمولا بخش های آسیب دیده ی پوست روی دست ها، صورت، اطراف دهان، چشم، بینی و گوش قرار دارد.

انواع ویتیلیگو

پیش بینی چگونگی پیشرفت این بیماری بسیار دشوار است. گاهی اوقات تشکیل لکه ها بدون هیچ درمانی متوقف می شود. اما در بیشتر موارد، از دست دادن رنگدانه ها گسترش می یابد و در نهایت بیشتر پوست فرد مبتلا را درگیر می کند. گاهی هم در نهایت رنگ پوست باز می گردد.

توضیح دکتر مهرشاد رابط در مورد بیماری ویتیلیگو

نحوه درمان ویتیلیگو

بیماری ویتیلیگو معمولاً با یک معاینه ی بالینی قابل تشخیص است و هیچ آزمایشی برای تشخیص، ضروری نیست. لکه های سفید ممکن است با معاینه توسط Wood lamp (blacklight) راحت تر دیده شوند. درموسکوپی به شکل کاملا واضحی لکه های سفید را نشان می دهد.

گاهی اوقات ممکن است نمونه برداری از پوست (Biopsy) توصیه شود؛ به ویژه در شرایطی که بیمار، مبتلا به ویتیلیگو زودرس یا التهابی است و یا در شرایطی که ممکن است لنفوسیتی نفوذی وجود داشته باشد و ملانوسیت ها و رنگدانه های اپیدرمی در تکه های نمونه برداری شده از ویتیلیگو وجود نداشته باشد.

همچنین تست آزمایش خون برای ارزیابی سایر بیماری های خود ایمنی بالقوه یا سندرم های چند غده ای مانند عملکرد تیروئید، سطح B12 و اتوآنتی بادی (Autoantibody) بسیار مفید خواهد بود. عکس برداری های بالینی نیز برای ثبت و نظارت بر میزان پیشرفت بیماری ویتیلیگو ضروری هستند.

اما درمان بیماری ویتیلیگو با هدف بازگرداندن تعادل رنگ به پوست شما انجام می شود. هدف برخی از روش های درمانی، افزودن رنگدانه و برخی دیگر حذف آن است. گزینه های شما با توجه به موارد زیر متفاوت است:

  • شدت وضعیت پیشرفت ویتیلیگو
  • محل و اندازه لکه های ویتیلیگو
  • چند لکه ی ویتیلیگو وجود دارد
  • لکه ها چقدر گسترده هستند
  • بدن چگونه به درمان پاسخ می دهد

به خاطر داشته باشید که روش های درمانی برای همه موثر نیست و برخی از روش ها نیز ممکن است عوارض جانبی ناخواسته ایجاد کنند. در ابتدای روند درمان پزشک شما دارو درمانی را پیشنهاد می کند و سپس از روش های نور درمانی استفاده می کند.

هنگامی که داروها و نور درمانی موثر واقع نشوند، گزینه های جراحی در دسترس هستند. در صورتی که در ۱۲ ماه گذشته هیچ لکه ی سفید جدیدی روی پوست شما ظاهر نشده و یا لکه های قبلی گسترش پیدا نکرده اند، وتیلیگو شما ناشی از آسیب نور خورشید نیست و پزشک می تواند گزینه های جراحی را توصیه کند. اما در ابتدا به روش های نور درمانی می پردازیم.

  • نور درمانی

فتوتراپی با استفاده از اشعه ماوراء بنفش B می تواند پیشرفت بیماری ویتیلیگو فعال را متوقف یا آهسته تر کند. شما دو تا سه نوبت در هفته به درمان نیاز خواهید داشت. این روند ممکن است یک تا سه ماه طول کشیده تا فقط متوجه تغییری کوچک شوید. به همین دلیل امکان دارد که روند درمان کامل، شش ماه یا بیشتر طول بکشد.

چنانچه فردی نمی توانند برای درمان به مطب پزشک مراجعه کنند، دستگاه های کوچکتر قابل حملی برای درمان با اشعه ماوراء بنفش B در دسترس است. در صورت نیاز با پزشک خود در مورد این گزینه نیز مشورت کنید.

عوارض جانبی احتمالی درمان با اشعه ماوراء بنفش B شامل قرمزی، خارش و سوزش است. این عوارض جانبی معمولاً ظرف چند ساعت پس از درمان برطرف می شوند.

  • ترکیب پسورالن و نور درمانی

این روش درمانی ترکیبی از ماده ای گیاهی به نام پسورالن با نور درمانی است تا رنگدانه ها را به لکه های روشن برگرداند. پس از مصرف پسورالن در معرض نور ماوراء بنفش A قرار می گیرید. این روش اگرچه موثر است، اما اجرای آن دشوارتر است و در بسیاری از مواقع با درمان توسط B جایگزین شده است.

  • حذف رنگدانه های باقی مانده

در صورتی که بیماری پیسی شما گسترده باشد و سایر روش های درمانی هم موثر نباشند، این درمان ممکن است یک گزینه ی در دسترس باشد. یک عامل حذف رنگدانه بر روی نواحی آسیب دیده پوست قرارداده می شود. این کار به تدریج پوست را روشن می کند و در نهایت نواحی سالم پوست با مناطق تغییر رنگ یافته ترکیب می شود. این درمان یک یا دو نوبت در روز به مدت نه ماه یا بیشتر انجام می شود.

عوارض جانبی می تواند شامل قرمزی، تورم، خارش و خشکی شدید پوست باشد.

  • عمل جراحي

اگر نور درمانی و داروها جواب نداد، به برخی از افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است عمل جراحی پیشنهاد شود. تکنیک های زیر برای یکنواخت کردن رنگ پوست در نظر گرفته شده است:

  • پیوند پوست : در این روش، پزشک بخش های بسیار کوچکی از پوست سالم و رنگدانه دار شما را به مناطقی که رنگدانه خود را از دست داده اند، منتقل می کند. این روش گاهی اوقات در صورت وجود لکه های کوچک ویتیلیگو مورد استفاده قرار می گیرد. خطرات احتمالی شامل عفونت، زخم، خشکی شدید پوست، لکه لکه شدن رنگ پوست و عدم تغییر رنگ منطقه ی مورد نظر و یا به عبارتی، بی اثر بودن جراحی است.
  • پیوند تاول : در این روش پزشک معمولاً با استفاده از ساکشن رنگ دانه، روی پوست شما تاول ایجاد می کند و سپس قسمت بالایی تاول ها را روی پوست روشن تر پیوند می زند. خطرات احتمالی شامل زخم، پوسته پوسته شدن و عدم تغییر رنگ منطقه است و آسیب پوستی ناشی از ساکشن ممکن است باعث ایجاد لکه ای دیگر از بیماری ویتیلیگو روی پوست شما شود.
  • پیوند سلولی : در این روش، پزشک مقداری از رنگدانه های روی بافت پوست شما را می گیرد، سلول ها را در محلول قرار می دهد و سپس آن ها را روی ناحیه ی آسیب دیده و از پیش آماده شده پیوند می زند. نتایج این روش ظرف چهار هفته مشخص می شود.

خطرات احتمالی شامل زخم ، عفونت و رنگ ناهموار پوست است.

آیا انواع مختلفی از بیماری ویتیلیگو وجود دارد؟

با توجه به این که بیماری ویتیلیگو کدام ناحیه های بدن را به چهمیزان درگیر کرده باشد، می توان دسته های مختلفی از بیماری ویتیلیگو را در نظر گرفت.

 

چه عواملی بر درمان بیماری پوستی ویتیلیگو موثر می باشد؟

عواملی چون شدت وضعیت پیشرفت ویتیلیگو ، محل و اندازه لکه های ویتیلیگو ، چند لکه ی ویتیلیگو وجود دارد ، لکه ها چقدر گسترده هستند ، بدن چگونه به درمان پاسخ می دهد و .... مواردی هستند که بر درمان ویتیلیگو تاثیر گذار می باشند

پزشکان

physicians

سوالات متداول

FAQ

پرسش و پاسخ

Comment
ثبت نظر